सय वर्षको सहर

कुमार लुइँटेल

शताब्दी सहर विराटनगर विकास र सम्भावनाको उत्तरआधुनिक पथमा लम्कने तर्खर गर्दै छ। 'समृद्ध, समुन्नत र व्यावसायिक सहर, सुसंस्कृत बालमैत्री हाम्रो नयाँ विराटनगर' नयाँ विराटनगरको पछिल्लो नारा हो यो।

महाभारतकालीन विराट राजाको कर्मभूमि, मुलुक हाँक्ने दिग्गज राजनीतिज्ञ जन्मेको ठाउँ, राणा बहिष्कार आन्दोलनको सुरुवात, पहिलो उद्योग स्थापना र औद्योगिक क्रान्तिको थालनी आदि यस्ता धेरै विषयमा विराटनगरको अगुवाइ रह्यो। २००३ सालको मजदुर आन्दोलन विराटनगरबाटै उठ्यो।

ऊ बेलाको त्यो आन्दोलनको अगुवाइ गर्ने बीपी, तारिणी, गिरिजाप्रसाद कोइराला थिए। पिताजी कृष्णप्रसाद कोइरालाले राणा प्रधानमन्त्री चन्द्रशमशेरलाई 'फाटेको घेरो नभएको टोपी' पठाएर गरेको सांकेतिक विरोध देखेका कोइरालाहरू तिनै पिताजीले दिएको सुसंस्कारमा हुर्किएका थिए। पछि पिताजीका तीनभाइ छोरा मुलुकको प्रधानमन्त्री बने। संगतका मनमोहन अधिकारी पनि नेपालको पहिलो कम्युनिस्ट प्रधानमन्त्री बने।

'हिङ नभए नि हिङ बाँधेको टालो' भने झैं अंशबन्डा हुँदा 'एेतिहासिक कोइराला निवास' अहिले शेखर कोइरालाको भागमा परेको छ।

गिरिजाप्रसाद कोइरालाका समकालीन तोरेन्द्रमानसिंह प्रधान विराटनगरको राजनीतिक वैभव अहिले पनि कम नभएको बताउँछन्। 'खासगरी कोइराला परिवारको योगदानले अहिले पनि विराटनगर पुलकित छ', उनले भने।

मनमोहन अधिकारीका उत्तराधिकारीका रूपमा एमालेका मोरङे नेताहरूले पनि मन्त्री पद पाएकै छन्। 'राजनीतिको यो निरन्तरता र नयाँ पुस्ताको पार्टीभित्र र सत्तामा भएको पकडलाई राजनीतिको पुस्ता हस्तान्तरण मान्न सकिन्छ', प्रधान भन्छन्, 'कोइराला परिवारबाट सुरु भएको विराटनगरको नयाँ राजनीतिमा नयाँ विरासत बन्दै छ।'

थपिँदै छन् उद्योग
विराटनगर र सुनसरी मोरङ औद्योगिक करिडोरमा उद्योग रुग्ण भई बन्द हुनेमात्र होइन खुल्ने क्रम पनि जारी छ। पुराना र थिलथिला पार्टपुर्जावाल उद्योग विविध कारणले बन्द भए। तर, आधुनिक र नयाँ उद्योग खुल्ने क्रम पनि रोकिएको छैन। यस्तै उदाहरणमध्येको एक हो ४० करोड रुपैयाँको लागतमा खुलेको जाजू शारदा समूहको एसियन बिस्कुट एन्ड कन्फेक्सनरी उद्योग।

बढ्दो विद्युत् आपूर्ति कटौती, असुरक्षा र उत्पादन खर्चमा भइरहेको वृद्धि आदि कारणबाट करिडोरका कतिपय उद्योग बन्द भएका छन्। केही धराशायी बनेका छन। उद्योगी महेश जाजूका अनुसार नेपालमै आधुनिक प्रविधिको 'प्लान्ट' जडान गरी बिस्कुट उत्पादन सुरु गरिएको सहर हो विराटनगर। जाजू भन्छन्,'फास्ट फुडिङ कन्ज्युमर सेक्टरमा नेपाली उद्योगको उत्पादनले भारतीय उत्पादनलाई विस्थापन गर्न सक्छ।' तेस्रो मुलक र भारतबाट समेत ठूलो परिमाणमा नेपालतर्फ बिस्कुट आयात हुने क्रमलाई यसले केही हदसम्म रोक्न सक्छ।

सरकारले विशेष आर्थिक क्षेत्र निर्माण गर्न जग्गा खरिद गर्नुले पनि मुर्झाउँदै गएको यहाँको औद्योगिक क्षेत्रको विकासमा बल मिल्ने देखिएको छ। विराटनगर र सुनसरीको अमडुवा गाविसमा आर्थिक वर्ष २०७०/७१ को बजेटमै रकम छुट्ट्याएको थियो। पूर्वअर्थमन्त्री शंकरप्रसाद कोइरालाले भने,'साल्ट टे्रडिङको स्वामित्वमा रहेबाहेकको अरू थप जग्गा पनि सरकारले प्राप्त गर्नेछ।'

उद्योग संगठन मोरङका अध्यक्ष शंकरलाल अग्रवाल बहुप्रतीक्षित सेज स्थापनको लागि प्रारम्भिक काम सुरु हुनुबाट आशा पलाएको बताउँदै भन्छन्, 'सेज स्थापनाको लागि हामीले धेरै नै प्रतीक्षा गर्नु पर्‍यो। जग्गा खरिदसम्म हुनुले पनि आशा बढेको छ।' उद्योग संगठन मोरङको तथ्यांकअनुसार विराटनगर र औद्योगिक करिडोरमा पनि उद्योग थपिने क्रम रोकिएको छैन।

कतिपय उद्योगले क्षमता विस्तार गर्ने कामलाई पनि निरन्तरता दिएकै छन्। संगठनका कार्यकारी सचिव सोम अधिकारी भन्छन्,'विराटनगर औद्योगिक सहर हो। उद्योग थपिने क्रम अहिले पनि जारी छ। लगानी बढेकै छन्।'

बालमैत्री नगर
विराटनगरका होटेल तथा लजमा बालश्रमिक भेटिँदैनन्। होटेलका भित्ताहरूमा बोर्ड झुन्डिएका छन् 'यहाँ बालश्रम प्रयोग गरिएको छैन।' घरमा बालश्रमिक भए नभएको अनुगमन गर्ने काम बाल क्लब सञ्जाल र तिनमा आबद्ध सदस्यहरूले गर्छन्। मोरङ प्रहरी प्रमुख एसपी विश्वराज पोख्रेल भन्छन्, 'विराटनगरले पाएको यो ठूलो सफलता हो। सामाजिक अभियानकै कारण बालश्रममुक्त समाज सम्भव भएको हो।' विराटनगरलाई सन् २०१५ सम्ममा बालमैत्री नगर घोषणा गर्ने उपमहानगरको तयारी छ।

बालश्रम मुक्त नगर बनाउन गठन गरिएका बालश्रमिक क्लबहरूकै अभिप्रेरणाबाट यहाँ बाल क्लबको ठूलो सञ्जाल तयार भएको हो। स्थानीय राष्ट्रिय मानवअधिकार तथा सामाजिक न्याय मञ्च नामक संस्थाले २०५८ मा श्रमिक बालबालिकाहरूलाई संगठित गर्ने काम थालेको थियो। संस्थाको बाल क्लब कायर्यक्रम संयोजक मेघराज मगर भन्छन्, 'दसवटा वडाबाट सुरु गरिएको अभियान अहिले सबै २२ वडासम्म फैलिएको छ।'

क्लबहरूमा २२ हजारभन्दा धेरै बालबालिका आबद्ध छन्। यसमा एक हजार दुई सय श्रमिक बालबालिका पनि संलग्न छन् जो अहिले पनि श्रम गरेर गुजारा गर्छन्। विराटनगर उपमहानगरपालिकाले बाल क्लबहरूको नेटवर्क बनेपछि चार सयभन्दा धेरै टोल संगठनमा क्लबहरू गठन गरेको छ। सामुदायिक मदरसाले पनि गठन गरेका छन्। विराटनगरका बाल क्लबहरूमा बालअधिकारबारे बुझ्न सक्ने नौदेखि १८ वर्ष उमेरसम्मका बालबालिका आबद्ध छन्।

सुरु भए ठूला परियोजना
सडक, ढल र नगर विकासको लागि एसियाली विकास बैंकको सहयोगमा परियोजनाको काम सुरु भइसकेको छ। नगर क्षेत्रका २५ हजार घरधुरीलाई लक्षित गरेर बैंकको दुई अर्ब ४० करोड रुपैयाँको सहयोगमा काम सुरु भएको हो। एक वर्षभित्रमा प्राविधिक कार्य सक्ने गरी परियोजनाका कामहरू अघि बढाइएको उपमहानगरले जनाएको छ।

मझौला सहरको एकीकृत वातावरणीय सुधार परियोजना (एसटीआईयूईआईपी) का इन्जिनियर भरत न्यौपानेले आगामी एक वर्षभित्रमा सम्पूर्ण प्राविधिक काम सकेपछि व्यवस्थित ढल र नालाको निर्माण कार्य सुरु भइसक्ने जानकारी दिएका छन्। व्यवस्थित ढलको निर्माण पछि घर तथा शौचालयबाट निस्कने फोहोरको पनि व्यवस्थापनमा हुनेछ। विराटनगरको ८२ किलोमिटर क्षेत्रफलमा ढल र नालाको निर्माण हुनेछ। यो निर्माण पछि विराटनगरमा डुवानको समस्या हटेर जानेछ।

इन्जिनियर न्यौपानेका अनुसार ढलबाट निस्कने फोहोर पानीको प्रशोधन केन्द्र विराटनगर-१८ स्थित जतुवा र विराटनगर- २२ स्थित छाला उद्योग नजिकै निर्माण हुनेछ। फोहोर पानी प्रशोधन केन्द्रका लागि आवश्यक पर्ने १३ बिघा जमिन विराटनगर-१७ स्थित जतुवामा खरिद भइसकेको छ।

यस्तै ठूलो परियोजना हो विराटनगरको ६ लेन सडक। तत्कालका लागि बरगाछीदेखि राजवंशीचौकसम्मको काम सुरु भइसकेको परियोजनाले जनाएको छ।

Dr Yadav

Six reasons why I don’t accept this Vice President for Nepal.By Bibek Paudel [UWB received this article in email. Photo source: Facebook.]
Preamble:
All over Nepal, protests against Vice President Paramanda Jha are being organized because he chose Hindi as the language while swearing in. There are ongoing debates in Nepali blogs, news sites and Facebook forums. This is one of them:
I am not advocating anywhere that anyone of Terai or Madhesh origin or even Indian origin for that matter becomes “less -Nepali” than anyone of us. Many Nepali-speaking people have let down the entire nation and betrayed the people. Yes, they have. The King used to speak Nepali but people didn’t like him. Ditto with many other Nepali-speaking leaders. I also don’t believe that people can’t use a language of their choice in day-to-day use. Please bear these things in mind and continue reading.
0. Criminal Act
According to the Interim constitution of Nepal (which I hope a Vice President is liable to), Hindi is not one of our national languages. Also, according to the 5th amendment to the constitution, Vice President can take oath only in the language of official work, i.e Nepali.
Violating constitution, whether by an ordinary citizen or a Vice President. is worth contempt. He violated the constitution even before he assumed his office.
1. Promotion of wrong values
Practicality is too vague and flimsy a comfort to be allowed to “abide rules”, “set example”, be a symbol of national unity, and most importantly, run a country.
Speaking yesterday in a local FM station, Upendra Yadav advocated that Hindi is the lingua-franca of the Terai and practically everyone in Nepal understands Hindi. I have seen the relatives of my Madhesi friends who don’t understand Nepali and I have also seen people of non-Terai origin (in the hills and mountains) who don’t understand Hindi. Mr Yadav, practically, people speak very less and communicate through non-verbal signs. Are we supposed to include non-verbal means of communication and body language as one of our national languages too? And then make a Vice President swear in non-verbally? Practically, it might be easier to pee out open on the streets instead of having to search for a loo but I believe you won’t endorse it, or would you?
Some people have been raising a question which I think needs to be addressed. In India, English is a national language and also the language of official use. Nepali is also a national language of India, according to the Indian Constitution. According to the census of 1991, India has more than 2,076,645 people whose mother tongue is Nepali. The Nepalese census doesn’t enlist Hindi as a language spoken natively in Nepal. But independent studies suggest that about 0.05 percent of terai dwellers speak Hindi as their native language.
2. Offense against the people of Nepal
Vice President is a post of national importance. He doesn’t belong to any region or language. Nepalese of all origin and background should be able to feel pride and respect for their Vice President. Rather, he has offended a large section of Nepalese. If Mr Jha thinks he has offended only the Nepali-speaking population, so be it, but a Vice President shouldn’t offend them. Hence, he should apologize for swearing in in a foreign language.
3. Disapproval of the principle of a Federal Republic Nepal is trying to transform. From a centralized governance to a decentralized, federal republic. Because people believe that the centralized governance threatened minorities, their languages and culture, we are rewriting our constitution that will safeguard the identity of all ethnic, regional and linguistic groups. In a federal republic, regional states will have their own regional languages and systems. By not respecting his own mother-tongue and his national language, what is he hinting at? If Nepali had threatened Maithili language, how will promoting Hindi safeguard it? Is this why we fought for a federal Nepal? If we want to have one language of communication, what use restructuring the existing centralized governance? Just moving from Nepali to Hindi would cure our woes. Why did the revolution had to happen and why did so many people had to die for this simple and obvious solution ??? I wonder.
4. Failure to live up to his post
Being the first vice president means setting an example. It also means being a symbol of national unity in a country whose historically, politically, culturally and religiously accepted guardian (the erstwhile king) has taken a beating. By speaking a language that is neither listed as one of our national languages, nor is natively spoken by more than 0.05 percent of terai dwellers, what example is he trying to set? Mr. Paramananda Jha is also no saint. While acting as a Justice of the Supreme Court of Nepal, he was proven guilty of involvement in the biggest hashish (679 kg of it!!) smuggling case of Nepal. It is not a question of non-Nepali speaking people being any less Nepali than those speaking Nepali. It is a question of the dignity of the post, abiding by the rules and the situation/timing ofthe act.
5. Suspicious motive
If you watch the video carefully, he speaks the first words in Nepali and then translates the rest of the text into Hindi as he speaks. Mr Jha was well aware of the act he was doing. I am sure he knew who he would please and who he would anger with his act. Language is important. Especially to smaller communities and nations. Languages are associated with their existence and identity. Even more so in a country like ours’ with very sensitive geo-political location. Languages are associated with the culture, heritage and history. Therefore there have been so violent events all over the world for linguistic rights and nations have even been divided on issues based on languages. We can’t ignore this fact based on “practical issues.”
In Paramananda Jha’s case, because of all the above mentioned reasons, the most serious question is “who was he trying to please? WHO ?” I think, the question is worth pondering.
Lastly, I Don’t Accept This Vice President for my Nepal. I will protest against his act of swearing in in Hindi both on and off the internet. And I urge you all to do the same.